other languages

日本人

Nederlands

De eenvoudigste manier voor een autofabrikant om in te stappen in een klasse die voorheen nog niet werd bediend is het nemen van een licentie van een bewezen en liefst ook nog goed te verkopen model. Dat had men bij Škoda in de eerste helft van de jaren ’20 ook bedacht. De zoektocht naar een limousine uit de topklasse van de automobielindustrie voerde de Tsjecho-Slovaken naar het Spaanse Hispano-Suiza.

In hun portfolio bevond zich sinds 1919 het model H 6 B – een vijf-en-een-half meter lange limousine met een zescilinder viertaktmotor, goed voor een continuvermogen van 100 pk. Die auto gold in zijn tijd als innovatief en had de reputatie kwalitatief hoogwaardig te zijn.

De twee fabrieken kwamen tot een overeenkomst en vanaf 1924 kreeg Škoda de licentie voor de productie van de H 6 B.

Op 25 juni 1925 ontving men in Mladá Boleslav de eerste order voor een Škoda Hispano-Suiza 25/100 PS. Op de postkamer van de fabriek zal men behoorlijk verbaasd geweest zijn, want de bestelling kwam rechtstreeks van de kanselarij van de staatspresident.

Op 10 mei 1926 kon men uiteindelijk, vervuld van trots, de verzenddocumenten van de auto in orde maken. De met het kenteken “N-1” uitgedoste Škoda Hispano-Suiza 25/100 PS werd het dienstvoertuig van de eerste – in 1918 aangetreden – staatspresident, de op dat moment 76-jarige Tomás Garrigue Masaryk.

Naast de presidentiële auto werden tot 1929 nog “…zo’n 100” limousines gebouwd – dat is het officiële getal dat Škoda op dit moment als productieaantal opgeeft. Andere bronnen gaan uit van “…minstens 50”.

Polski

Najprostszym sposobem wejścia do klasy samochodów, która nie jest produkowana, wydaje się uzyskanie umowy licencyjnej na sprawdzony i dobrze sprzedający się model. Tak też myślało kierownictwo Škody w pierwszej połowie lat 20. ubiegłego wieku. Poszukiwania luksusowego sedana zaprowadziły Czechosłowaków do hiszpańskiej Hispano-Suizy.

I tak w 1919 roku w portfolio czechosłowackiej fabryki znalazł się model H6B – pięcioipółmetrowy sedan z sześciocylindrowym silnikiem czterosuwowym o mocy 100 KM. W tamtym czasie pojazd był uważany za innowacyjny i miał reputację samochodu bardzo dobrej jakości. Obaj producenci doszli do porozumienia i od 1924 roku Škoda otrzymała licencję na produkcję H6B.

Dwudziestego piątego czerwca 1925 roku do Mladej Boleslav wpłynęło pierwsze zamówienie na Škodę Hispano-Suizę 25/100 KM. Odbiorca musiał być zdumiony, ponieważ zleceniodawcą był nie kto inny, jak kancelaria prezydenta Republiki Czechosłowackiej! Dziesiątego maja 1926 r. wypełniono dokument dostawy limuzyny w celu dostarczenia jej do prezydenckiej kancelarii. Wyposażona w numer rejestracyjny „N-1”, Škoda Hispano-Suiza 25/100 KM stała się oficjalnym samochodem pierwszego prezydenta – urzędującego od 1918 roku – 76-letniego wówczas Tomáša Garrigue Masaryka.

Oprócz limuzyny głowy czechosłowackiego państwa do 1929 roku wyprodukowano około 100 sedanów – jest to oficjalna liczba egzemplarzy, którą podaje dziś Škoda. Inne źródła twierdzą, że samochodów było co najmniej 50.