other languages

日本人

自動車の世界でバギーといえば、砂浜を軽快に駆け抜けるオープントップ 2シーターのことを指す。カッコよさ、楽しさが重要視される。

1970年代、ブームは鉄のカーテンを飛び越えてシュコダの施設へも及んだ。このとき、ファッショナブルなビーチバギーが注目された本当の理由は記録されておらず、わかっていない。しかし、1973年、バギー開発のスタートの狼煙があがった。開発には2年の歳月を要した。車体はモデル110Lの下部構造をベースにした。

操縦性を高めるため、ホイールベースを20センチ短くし、ルーフがないためアンダーボディを補強した。技術者たちは、最適な重量配分に細心の注意を払った。45馬力のエンジンはリアに、ラジエーター、バッテリー、40リットルタンクはフロントに配置された。もちろん、この種のクルマに設置が義務付けられているロールバーは、2ｘ2人乗り用として欠かすことはできない。当時、欧米では車体にGRPを使うのが普通だったが、シュコダの技術者は板金で車体をつくった。デザインを担当したのはヨーゼフ・チェッホである。

1975年10月までに、このプロトタイプのほかに4台の車両が社内研修生によって製作された。そのうちの1台は現在も残っており、ムラダ・ボレスラフ博物館に展示されている。

Nederlands

In het autowereldje staat het begrip ‘Buggy’ voor een wendbare, vrolijke, open tweezitter waarmee je lekker snel over zandstranden kan crossen en waarbij zich onmiddellijk de woorden ‘cool’ en ‘fun’ opdringen.

In de jaren ’70 oversteeg deze rage zelfs het IJzeren Gordijn en kwam terecht bij de Škoda fabrieken. De werkelijke reden waarom in die dagen bij Škoda de belangstelling voor de modieuze buggy werd gewekt is niet langer bekend. Vast staat wel dat in 1973 het startschot werd gegeven tot de ontwikkeling van een buggy. Deze ontwikkeling duurde zo’n twee jaar, waarbij het model gebaseerd werd op de onderbouw van de Škoda 110 L.

Om een betere wendbaarheid te bereiken werd de wielbasis met 20 cm ingekort en werd, met het oog op het ontbrekende dak, de bodem versterkt. Groot belang hechtten de technici aan een optimale gewichtsverdeling. Terwijl de 45 pk sterke motor achterin zijn werk deed, vonden de waterkoeling, de accu en de benzinetank met een inhoud van 40 liter voorin een plek. Vanzelfsprekend kon de voor dit type voertuig verplichte rolbeugel ook bij deze 2+2-zitter niet ontbreken. In tegenstelling tot de in het Westen gebruikelijke toepassing van glasvezel kozen de technici van Skoda voor plaatstaal. Het ontwerp was van de hand van Josef Čech.

Naast het oorspronkelijke prototype werden tot oktober 1975 door de leerlingen van Skoda’s eigen opleidingsinstituut nog een viertal buggy’s gebouwd. Eén daarvan heeft het tot de dag van vandaag overleefd en wordt in het museum in Mladá Boleslav tentoongesteld.

Polski

W świecie motoryzacji terminem „buggy” oznacza się zwrotne, rekreacyjne, otwarte dwumiejscowe pojazdy, który pozwalają na szybkie przejażdżki po jazdy po wydmach, plażach i terenach obfitujących w piaski. Miały zapewnić jako taki komfort i jak najwięcej emocji podczas jazdy.

W latach 70. boom na tego typu pojazdy – pokonawszy żelazną kurtynę – dotarł również do zakładów Škody. Faktyczne powody, dla których w Czechosłowacji zainteresowano się modnymi w tym czasie „plażowymi” samochodami, nie są znane. Jednakowoż w 1973 roku kierownictwo fabryki w Mládej Boleslavi podjęło decyzję o opracowaniu buggy’ego. Prace projektowe pod kierunkiem Josefa Čecha trwały dwa lata. Pojazd oparty był na podwoziu modelu Škody 110 L.

Aby uzyskać lepszą zwrotność, skrócono rozstaw osi o 20 centymetrów, a odkryta konstrukcja pojazdu wymusiła wzmocnienie podwozia. Podczas prac wzięto pod uwagę optymalne rozłożenie masy. Podczas gdy 45-konny silnik umieszczono z tyłu, chłodnica, akumulator i 40-litrowy zbiornik paliwa znalazły się z przodu samochodu. Oczywiście nie mogło zabraknąć pałąka przeciwkapotażowego, który był obowiązkowym wyposażeniem pojazdów pozbawionych dachu. W przeciwieństwie do powszechnego w tamtych czasach na Zachodzie stosowania tworzywa sztucznego wzmocnionego włóknem szklanym do budowy karoserii buggy’ego inżynierowie Škody użyli blachy.

Oprócz prototypu do października 1975 roku zbudowano kolejne cztery egzemplarze przez praktykantów z zakładowego warsztatu. Jeden z tych samochodów zachował się do dziś i jest eksponowany w muzeum w Mládej Boleslavi.