other languages

Italiano

Nel 1951, La Svezia era la patria natia del 28enne Sigvard Berggren. Come molti dei suoi contemporanei era interessato a come sarebbe stata la vita nel futuro ed in particolare a come sarebbero state le auto di quel periodo storico e perciò iniziò a realizzare un’automobile basata sulle sue visioni del futuro.

La base per la sua creazione fu un telaio Dodge del 1938 originariamente utilizzato per un taxi. Il telaio era una base adatta per le modifiche necessarie allo scopo. Berggren e il suo assistente, Lennart Josefson, hanno saldato una struttura tubolare in tubo d’acciaio leggero, ispirata alla costruzione degli aeroplani contemporanei. La struttura serviva anche come gabbia di protezione in caso d’incidente o ribaltamento. L’idea di Berggren si può definire la prima realizzazione di un’automobile indicata alla sicurezza dei passeggeri. I panelli della carrozzeria sagomati erano montati sulla struttura in acciaio ed il design generale del mezzo ricordava, come disse un giornalista Svedese, “Un aereo senz’ali”. L’abitacolo in cui era seduto il guidatore sporgeva molto oltre l’asse anteriore e assomigliava alle cabine di pilotaggio di un aereo militare. Le prese d’aria montate su ciascun lato, le quali fornivano aria di raffreddamento al motore V8 Ford a testa piatta da oltre 100 CV, confermavano quest’impressione generale. Il design di quest’auto colpì subito l’occhio ovunque si trovasse e presto questo mezzo divenne noto anche al di fuori dei confini svedesi.

Tuttavia, come spesso accade, una volta che l’interesse generale cominciò a sfumare, a causa dei continui reportage e fotografie da parte della stampa specializzata, l’auto perse il suo fascino e perfino lo stesso Berggren perse interesse.  Oggi l’auto è stata donata al Museo dell’Automobile ed Aeronautica Svedino’s a Ugglarp, in Svezia.

Nederlands

Zweden in het jaar 1951: de 28-jarige Sigvard Berggren vraagt zich, net als veel van zijn tijdgenoten, af hoe het leven er in de toekomst uit zal zien.  Met name over het toekomstige weggebruik denkt hij lang na en uiteindelijk wil hij zijn ideeën ook in een eigen auto realiseren.

Als basis voor zijn zelfgebouwde voertuig diende het chassis van een oude Dodge taxi uit 1938. Om een passend raamwerk voor zijn buitengewone carrosserie te maken lastten Berggren en zijn assistent Lennart Josefson een frame uit lichte stalen buizen aan elkaar, zoals dat ook in de vliegtuigindustrie gebruikelijk was. Dit korset diende bovendien als bescherming bij ongeval of omvallen waarmee bij deze zelf gebouwde constructie al (voor het eerst) aan het concept van een ‘Safety-Car’ werd gedacht. Over dit indrukwekkende buizenframe modelleerde Berggren een – zoals het in zijn tijd door een Zweedse journalist werd omschreven - “vleugelloos vliegtuig”. De ver voorbij de vooras uitstekende ‘koepel’, met daarin de wat naar achteren geplaatste chauffeur was ongetwijfeld geïnspireerd op militaire vliegtuigen. Deze indruk werd nog versterkt door de aan beide zijden van de ronde vorm aangebrachte luchtinlaten die de 100 pk sterke Amerikaanse Ford V8 motor van de nodige koeling moesten voorzien. De zeer creatief vormgegeven carrosserie leidde ertoe dat de auto overal waar hij reed of stond opviel en dat hij binnen de kortste tijd ver buiten de grenzen van Zweden bekend werd.

Net als bij zoveel andere buitengewone voertuigen, nam de belangstelling voor deze eigenbouw vanaf het midden van de jaren ’50 af, maar niet nadat hij door talrijke artikelen en foto’s bij het grote publiek bekend was geworden. Op enig moment verloor de auto ook de belangstelling van Sigvard Berggren zelf en kwam zo in het Svedinos automobielmuseum in Ugglarp terecht.