other languages

Italiano

Perché non dovrebbe esser possibile realizzare una due posti sportiva, basata sulla comprovata tecnologia del Volkswagen Maggiolino per colpire la clientela che cercava la sportività? Questa era la domanda che suggestionava il designer italo-brasiliano Ottorino Bianco durante la metà degli anni ’70.

Il quarantatreenne, originario di Concordia Sagittaria, aveva accumulato molti anni d’esperienza nel mondo delle automobili da corsa. Nel 1974 fondò l’azienda Toni Bianco Competicones, con l’intento di competere nel mondo del motorsport. Subito poco tempo il desiderio sbocciò nella produzione in serie di una piccola vettura omologabile per l’utilizzo su strada. Per via di poche alternative disponibili, Bianco scelse il Boxer Volkswagen come propulsore per la sua vettura. Il 1.6 Boxer era preso dalla “Fusca”, ovvero, il nome con il quale in Brasile chiamano affettuosamente il mitico Volkswagen Maggiolino. il 1.6 aveva una potenza pari a 65 cv e assieme al telaio Volkswagen rappresentavano le basi della sportiva a due posti. Come usanza per le vetture di questa categoria, il propulsore venne montato sull’asse posteriore; per dare alla vettura una stravaganza che potesse affascinare, Bianco si concentrò molto sullo stile dell’auto. Il design, armonioso e compatto affascina ancor oggi e centrò l’obbiettivo durante la decima edizione del Salone dell’Automobile di San Paolo, dove l’auto fu presentata presso lo stand della Toni Bianco Competicones nel 1976. Questa risposta positiva di pubblico fece sì che Ottorino Bianco realizzasse una piccola serie della sportiva.

Si dice che ne vennero realizzate ben venti esemplari al mese presso la piccola fabbrica di San Paolo durante i primi anni della produzione. Non è chiaro se questo numero aumentò durante gli anni, ma alla fine è certo che gli esemplari prodotti furono meno di quattrocento.

Nederlands

Waarom zou het niet mogelijk zijn met de betrouwbare en in Brazilië gefabriceerde Volkswagen-techniek een sportief ogende tweezitter op de markt te brengen, die in de smaak zou kunnen vallen bij een iets vlotter rijdende klantenkring? Dat was de vraag die ontwerper Ottorino Bianco zichzelf in het midden van de jaren ’70 in zijn Braziliaanse thuisland stelde.

Met sportwagens was de 43-jarige van oorsprong Italiaanse Ottorino Bianco sinds jaar en dag vertrouwd en in 1974 richtte hij de firma ‘Toni Bianco Competições’ op met de bedoeling zich als eigenaar van een renstal actief met de autosport te gaan bemoeien. Al snel vatte hij ook het plan op een kleine voor de openbare weg toegelaten sportwagen in serie te gaan fabriceren. Bij gebrek aan alternatieven koos hij voor de inbouw van een VW-boxermotor. Hij nam daarvan de sterkst beschikbare uitvoering, met een inhoud van 1,6 liter en een vermogen van 65 pk die, net als het standaard onderstel, van de Braziliaanse VW ‘Fusca’ (kever) afkomstig was. Het sprak vanzelf dat hierdoor ook bij zijn sportwagen de motor achterin zat. Om desondanks toch een extravagante droomwagen te kunnen creëren, richtte Bianco zijn volledige aandacht op het koetswerk. Het harmonieuze en compacte ontwerp wordt ook vandaag de dag nog gewaardeerd en dat gold zeker ook voor de bezoekers van de 10e São Paulo Motorshow waar het model op de stand van Toni Bianco Competições’ onder de naam ‘Bianco S Coupé’ voor het eerst aan de wereld getoond werd. De enthousiaste reacties waren voor Ottorino Bianco voldoende om een kleine serieproductie te starten.

Tot wel 20 exemplaren per maand zouden in het begin door het kleine fabriekje in Sao Paulo zijn gebouwd, maar om onbekende redenen kon deze activiteit niet lang worden volgehouden. Toen de productie uiteindelijk werd gestopt waren er iets minder dan 100 coupés afgeleverd.