other languages

日本人

マイバッハの名を聞けば、誰もがすぐに、主に2回の世界大戦の戦間期の高貴な車体を連想する。そして同時に、ボディメーカーの「シュポーン」が加われば、誰もが、非常に特別で並外れた、高貴な車が語られていると分かるのである。ラベンスブルクにあるシュポーン社の技術者たちの繊細で巧みな手は、希望のデザインを完璧で非常にエレガントな板金車体へと写し変えていった。

1940年頃、シュポーンは4リッターのSW 38/42のシャーシ用に、標準的なデザインとは少し異なる車体を製作した。2つのスペアタイヤはフェンダーライナーに組み込まれ、車体全体に施された細かな装飾により、その高貴なフォルムが強調された。

このボディは、少なくとも1台が1940年に完成し、1958年6月にイギリスに持ってこられた。そこで385ポンド（約4,500マルク）の価格で提供され、「高速ツーリング・セダン」として宣伝された。オドメーターは24,000キロメートル余りになっていた。残念ながら、この車を最初に注文したのが誰なのか、また、イギリスで購入したのが誰なのかは今では分からなくなってしまった。このマイバッハがまだ存在している可能性は、完全に否定できない。また、現存する他のセダンが、スペアタイヤを部分的に一体化させるデザインを特徴としていることは明らかである。

Nederlands

Als men de naam Maybach in verband met auto’s noemt, wordt deze onmiddellijk geassocieerd met luxueuze koetswerken, voornamelijk uit de tijd tussen de beide wereldoorlogen. Wordt daarbij in één adem de naam van carrossier Spohn genoemd dan kan definitief over een automobiel uit de topklasse worden gesproken. De kundige handen van de vaklieden uit Ravensburg realiseerden de gewenste lijnvoering in een onberispelijk, vaak bijzonder elegant aandoend koetswerk.

Op het chassis van een 4-liter SW 38/42 monteerde Spohn in 1940 een weinig gangbare carrosserie, waarbij de twee reservewielen in de lijn van de voorspatborden werden geïntegreerd. De edele vorm werd overal door smalle sierlijsten nog benadrukt. Men neemt aan dat minstens één exemplaar met deze carrosserie in 1940 werd geproduceerd en dat deze in 1958 in Groot-Brittannië belandde.

Daar werd hij, aangeprezen als ‘snelle touring-sedan’, aangeboden voor een bedrag van £ 385, in die tijd zo’n 4.000 gulden. Er stonden iets meer dan 24.000 kilometer op de teller. Het is helaas niet bekend wie de auto oorspronkelijk bestelde en ook de Britse koper kennen we niet. De mogelijkheid dat deze Maybach nog bestaat kan niet geheel worden uitgesloten. Het is wel bekend dat er nog andere sedans bestaan waarbij het stijlelement van de gedeeltelijk bedekte reservewielen werd toegepast.

Polski

Jeśli w kontekście motoryzacji pada nazwa Maybach, niemal każdy natychmiast kojarzy tę markę z linią szlachetnych nadwozi, które montowano głównie w okresie międzywojennym. Ponadto, jeśli pojawia się nazwa Spohn, każdy fanatyk motoryzacji wie, że mowa jest o szczególnym i niezwykłym samochodzie. Ten producent karoserii zyskał sławę dzięki swoim projektom dla takich firm jak Bugatti, Mercedes-Benz, Steyr i Maybach. Szefostwo tego ostatniego było pod takim wrażeniem blacharskich arcydzieł Spohna, że wraz z nastaniem lat 30. XX wieku wyznaczyło ten zakład jako oficjalnego dostawcę karoserii dla swoich aut.

Około 1940 roku Spohn opracował nadwozie dla modelu Maybacha SW 38/42. Dwa koła zapasowe wkomponowano w linie przednich błotników, a szlachetny kształt samochodu podkreślono przez delikatne listwy ozdabiające całą bryłę.

Uważa się, że co najmniej jeden pojazd z tym nadwoziem zbudowano w 1940 roku. Ponoć trafił na Wyspy Brytyjskie w czerwcu 1958 roku. Tam został sprzedany za cenę 385 funtów (ok. 4500 marek) jako „szybki, turystyczny sedan”. Ówczesny przebieg limuzyny wynosił nieco ponad 24 000 kilometrów. Niestety, zaginęła informacja, kto pierwotnie zamówił ten samochód, a także kto go w Wielkiej Brytanii kupił. Nie można wykluczyć możliwości, że ten model maybacha wciąż istnieje. Po innych, wciąż istniejących sedanach, widać, że element stylistyczny w postaci zabudowanych kół zapasowych jest wciąż żywy.