other languages

日本人

パリからダカールへの過酷な長距離ラリーで、生産終了から3年が経っていた車を、ある人物が使用し、その信頼性と品質に確信を持った。そしてもし最終的に結果が上位だった場合、これはレース界でのセンセーション以外のなにものでもない。これはただの空想でなく、ボルボファクトリーチームに1983年に実際に起こったことである。

レースの成功の基礎となったのはボルボ タイプC-303だった。これは1960年代後半に初めて作られた、C-300 ファミリーの前輪駆動の2軸車である。量産は1974年に始まり、ボルボの工場で8000台近くが生産され、1980年に生産終了となった。

1983年1月20日、世界中の報道機関は、スウェーデンのボルボファクトリーチーム、ドライバーのハッセ・ヘンリクソン、コドライバーのスチュール・ベルンハーソン、そしてメカニックのジョン・グラナンが、パリダカールで10トン以下のトラッククラスでトップでフィニッシュしたと報道した。全クラスの最終結果では、20位となり、参加したすべてのトラックの中で2位になった。当時、アフリカ大陸を巡る第5回目の長距離ラリーで、広漠とした恐怖のテネレ砂漠を初めて通過できたということだけで、その結果を評価してし過ぎるということはない。優勝車は、3年前に生産を終了した量産車と技術的に同レベルのものだった。ボルボの整備士は、80ガロンの燃料タンク、ボディの外部に溶接のロールバー、あとは追加ヘッドライトのみを追加しただけだった。エンジンは低オクタン価ガソリンで作動するように変更され、運転席に追加の計器が取り付けられた。それ以上の変更はなかった。

Nederlands

Als je in de afmattende langeafstandsrally van Parijs naar Dakar een auto inzet die al drie jaar niet meer in productie is, dan ben je werkelijk overtuigd van de kwaliteit van je product. En als je daarmee dan ook nog de overwinning in je klasse behaalt is dat niet minder dan sensationeel. Dit verhaal is geen fantasie maar het resultaat van de inspanningen van het Volvo fabrieksteam in 1983.

Aan de basis van dit sportieve succes stond de Volvo C-303 – de vierwielaangedreven tweeasser uit de C-300 familie, die zijn oorsprong vond in de late jaren ’60.

Vanaf het begin van de fabricage in 1974 tot aan het einde daarvan in 1980 verlieten bijna 8.000 Volvo C-303’s de productielijn in Zweden.

Op 20 januari 1983 meldden de internationale persbureaus dat in de klasse van “lichte vrachtauto’s tot 10 ton” in de Rallye Parijs-Dakar het Zweedse fabrieksteam met o.a. rijder Hasse Henriksson, bijrijder Sture Bernhardsson en monteur John Granäng als eerste de finish in Dakar had bereikt. In het eindklassement, tussen alle andere deelnemers, behaalde het trio de twintigste plaats en zij eindigden als tweede van alle vrachtauto’s. Dit resultaat kon in die dagen niet hoog genoeg worden ingeschat want de langeafstandsrit op het Afrikaanse continent ging dat jaar voor de eerste keer dwars door de bijna eindeloze en gevreesde Ténéré woestijn. De winnende Volvo kwam in hoge mate overeen met de modellen uit de serieproductie die drie jaar daarvoor beëindigd was. Toegevoegd waren slechts een benzinetank van 300 liter, een over de volle lengte van de carrosserie gelaste rolbeugel en een tweetal schijnwerpers. De motor werd voor de gelegenheid afgesteld voor gebruik van benzine met een laag octaangehalte en in de cockpit werden een paar extra meters aangebracht – meer wijzigingen waren er niet. 

Polski

Gdyby w niezwykle wymagającym dla załóg i sprzętu rajdzie Paryż-Dakar wystartował nieprodukowany od kilku lat samochód, z pewnością stanowiłoby to o jego niezawodności i jakości. Gdyby taki wóz na dodatek ukończył zawody i to z najlepszą lokatą, byłaby to nie lada sportowa sensacja. Taki scenariusz nie jest fikcją literacką, ale faktem, który miał miejsce w 1983 roku. Bohaterami zdarzenia był fabryczna załoga Volvo.

Podstawą sukcesu było Volvo Type C303 – dwuosiowy pojazd z rodziny C 300 z napędem na wszystkie koła, którego początki sięgają końca lat 60. XX wieku. Produkcja seryjna rozpoczęła się w 1974, a zakończyła w 1980 roku, po tym jak fabryka Volvo wyprodukowała ponad 8000 egzemplarzy tej niewielkiej ciężarówki.

Dwudziestego stycznia 1983 r. światowe agencje prasowe poinformowały, że szwedzka załoga fabryczna Volvo z kierowcą Hasse Henrikssonem, pilotem Sture Bernhardssonem i mechanikiem Johnem Granängiem zajęła pierwsze miejsce w rajdzie Paryż-Dakar w klasie lekkich ciężarówek do 10 ton. W klasyfikacji generalnej trio uplasowało się na 20. miejscu, a w klasie samochodów ciężarowych zajęło drugą lokatę. Wynik ten był nie do przecenienia tylko dlatego, że piąta edycja długodystansowego rajdu, którego trasa przebiegała przez kontynent afrykański po raz pierwszy ominęła bezkresną i przerażającą pustynię Ténéré. Zwycięski samochód technicznie w dużym procencie był autem produkcji seryjnej, która zakończyła się trzy lata wcześniej. Mechanicy Volvo jedynie zamontowali dodatkowy 300-litrowy zbiornik paliwa, pałąk bezpieczeństwa przyspawany do zewnętrznej części nadwozia i nadprogramowe reflektory. Silnik przystosowano do niskooktanowej benzyny i dodano oprzyrządowanie nawigacyjne. Więcej zmian nie dokonano.