other languages

日本人

マイバッハ社のたった20年の歴史には、”最上級”が溢れています。たとえば、1921年のベルリン国際モーターショーでの質問に対するカール・マイバッハの回答に表れています、「一番安い車を展示するのか？」という問いに彼は答えます、「いいえ、最も高価なモデルです！」

彼は自分の自動車には最上のものだけで十分であるというモットーに固執した。技術的に複雑で、先見の明があり、進歩的なマイバッハは、自動車シーンの基準を打ち立てた。マイバッハは、4輪すべてにブレーキを装備し、驚くべき排気量（最終的には7.9リッター）を持った最初のドイツ製車を開発製造した。その結果、フリードリヒスハーフェンを拠点とする会社は、乗用車用の最初の標準V12気筒エンジンも開発した。 最大出力200hpを出したことで、競争は激化した。しかし1931年、方針を6気筒エンジンの開発に転換した。このモデルシリーズは「W6」と呼ばれ、1934年にモデルシリーズ「DSH」と名前を変えた。それは「Double-Six-Half」の略で、半分にされた12気筒エンジンに関連している。確かに、最初は少し耳障りに聞こえるが、12気筒エンジンの指定は「DS」または「Double-Six」と書かれているので、かなり妥当と言ってもよかった。 6気筒エンジンの排気量は正確に5,184cc、130 hpで、取り付けられたボディワークに応じて、車は約135 km / hに加速された。 「より大きな」モデルと同様に、顧客はもちろん、DSH用に希望するボディワークセットアップを注文することもできた。 2人乗りと4人乗りのコンバーチブルボディワークだけでなく、プルマンバージョンとフロントシートの上に取り外し可能なルーフを備えたバージョンも、既知のボディメーカーによって製造されたことが記録に残っている。

非常に特別なボディワークを備えた合計34台の車両の1部（他の情報では50台）は、ジンスハイム技術博物館での展示物となった。かつて誇らしげで印象的だった高級車は、第二次世界大戦後の困難な時期に移動式のこぎり車に改造された。 1986年までは、ゲオルク・ユーヴァルト氏が老後になってもその車を所有していた。彼は最後の遺言で「マイバッハのこぎり」を博物館に寄贈したが、復元されていない状態で展示するように命じた。

Nederlands

De geschiedenis van de firma Maybach, die nauwelijks twintig jaar heeft bestaan, wordt gekenmerkt door superlatieven. Bewaard gebleven is bijvoorbeeld het antwoord dat Karl Maybach gaf op de vraag of hij op de tentoonstelling van 1921 zijn goedkoopste model zou tonen. “Nee” antwoordde hij met volle overtuiging, “het duurste!”

Hij bleef zijn motto trouw dat slechts het beste goed genoeg kon zijn voor zijn automobielen. Met zijn gecompliceerde techniek, zijn verziende blik en zijn vooruitstrevendheid gaf Maybach de toon aan in de bedrijfstak. Hij monteerde als eerste in Duitsland remmen op alle vier de wielen en de cilinderinhoud van zijn motoren groeide gestaag, tot 7,9 liter tegen het einde. Daar kwam nog bij dat de onderneming uit Friedrichshafen als eerste een V-12 motor in serie in een personenauto monteerde en ook het maximale vermogen van 200 pk was iets waar de concurrentie behoorlijk van opkeek. Maar in het jaar 1931 werd zijn bedrijfsfilosofie doorbroken en construeerde men een 6-cilinder motor. Deze serie met de naam W6 werd in 1934 door het model DSH vervangen, waarbij deze afkorting stond voor de wat onbeholpen naam “Doppelsechshalbe” (lett. Dubbel-Zes-Half). Immers, de eigen twaalfcilindermotor was gehalveerd en de typeaanduiding volgde consequent uit de benaming van deze ‘DS’ (Doppelsechs) motor. De zescilinder had een inhoud van 5.184 cc en een vermogen van 130 pk, waarmee de auto, afhankelijk van de carrosserie, een snelheid van zo’n 135 km/u kon behalen. Net als bij de grote modellen kon ook de koper van de DSH zijn auto naar eigen inzicht laten opbouwen. Bekend zijn twee- en vierzits cabriolets, maar ook Pullman limousines en sedanca’s met een afneembaar dak voor de chauffeur, gebouwd door toonaangevende carrossiers.

Van de in totaal 34 exemplaren – andere bronnen spreken van 50 – van het type DSH is er één exemplaar met een wel heel bijzondere carrosserie bewaard gebleven en dat bevindt zich in het Technik Museum Sinsheim. De ooit zo chique auto werd na de Tweede Wereldoorlog omgebouwd tot mobiele zaag. Tot 1986 was het voertuig in bezit van de heer Georg Ewald die de Maybach-zaag aan het museum naliet. In zijn testament liet hij vastleggen dat deze niet mocht worden gerestaureerd en niet in de oorspronkelijke toestand mocht worden teruggebracht.

Polski

Filozofię firmy Maybach dobrze ilustruje odpowiedź syna współzałożyciela producenta inż. Karla Maybacha na pytanie zadane mu w 1921 roku podczas Międzynarodowych Targów Motoryzacyjnych w Berlinie, mianowicie „czy firma zademonstruje najtańszy samochód”. Inżynier odparł wtedy z pełnym przekonaniem: „Nie, najdroższy!”.

Właściciele marki uważali, że tylko to, co najlepsze, jest odpowiednie dla ich samochodów. Dalekowzroczny i postępowy Maybach wyznaczył standardy na scenie motoryzacyjnej, konstruując technicznie skomplikowane wozy. Pierwszy samochód Maybach wyprodukowany w Niemczech wyposażono w hamulce we wszystkich czterech kołach. Silniki montowane w samochodach opatrzonych logo z podwójnym „M” miały duże pojemności – od 6,9 do 7,9 litra. Efektem bezkompromisowości firmy z Friedrichshafen była również pierwsza jednostka V12 do samochodów osobowych licząca 200 koni mechanicznych. Takie wartości deklasowały konkurencję. Jednakże w 1931 roku Maybach nieco odszedł od swojej filozofii, opracowując silnik sześciocylindrowy. Trzy lata później jednak jednostkę tę o symbolu W6 zastąpiono modelem DSH. Skrót ten (od Doppel-Sechs-Halbe) oznaczał zmniejszony o połowę motor 12-cylindrowy. Takie oznaczenie mogło wyglądać nieco dziwacznie, ale zważywszy na fakt, że jednostki 12-cylindrowe oznaczano symbolem DS (Doppel-Sechs) wyglądało na logiczne. Sześciocylindrowy silnik o pojemności 5184 cm3 i mocy 130 KM rozpędzał wóz do około 135 km/h – w zależności od zastosowanego nadwozia. Podobnie jak w przypadku silników o większej pojemności, klient mógł oczywiście również zamówić inne nadwozie. Dla Maybacha dwu- i czteromiejscowe karoserie typu kabriolet, ale także wersje Pullmana i modele ze zdejmowanym znad przednich siedzeń dachem wytwarzali znani ówcześni producenci nadwozi.

Jedyny egzemplarz z 34 lub – wg innych źródeł z 50 – wyprodukowanych pojazdów z wyjątkowym nadwoziem eksponowany jest w Muzeum Techniki w Sinsheim. Tuż po II wojnie światowej ten niegdyś luksusowy i imponujący samochód przekształcono w przewoźną piłę mechaniczną. Do 1986 r. był własnością Georga Ewalda, który używał pojazdu do swej późnej starości. W testamencie zapisał wspomnianemu muzeum „piłę Maybacha”, choć nakazał, aby pozostała i była wystawiona w nienaruszonym stanie.