other languages

日本人

スイスのエンジニア ウィリー・エルンスト・ザルツマンは車軸の設計に熱心に取り掛かっていた。弾力のある車軸のアイデアで彼は特許を取得していた。1950年代の小型車時代が沸き起こっていた時だったので彼はその車軸の設計を車産業に提供することで収益を得ようと思った。

1956年ジュネーブモーターショーの期間中、当時最新の車が集まったその中心で彼は特許を取った車軸を発表したかった。しかし単なる見本の車軸だけでは十分な注目を集めることは無理だったので、それを小型車に取り付けることにした。1955年にルノー4CVのシャーシとフロントサスペンションを使った自分の車を作り始めた。彼の会社ゾロトゥルン カーエンジニアリングオフィスはエンジンにはコンドール社のボクサーエンジンを選んだ、そのエンジンは4ストロークエンジンで750ｃｃ22馬力3速トランスミッションを備えていた。空冷式ボクサーエンジンの一番の特徴は後部車軸上部に直接とりつけられた左右に動くアームのモーター装置のデザインだった。その構成は彼の特許をとった車軸設計のもう一つの特色であり、車を作成した真の理由であった。

そのモデルはSoletta 750と名付けられ、ジュネーブモーターショーとパリモーターショーの2つの展示会で公開された。車業界のエキスパートたちや代表者たちのがその革新的技術に関心をもった、彼の事務所は数百件の問い合わせを受けたと言われている。しかし、結局ライセンス契約につながることはなかった。

Nederlands

De Zwitserse ingenieur Willi Salzmann was gespecialiseerd in de ontwikkeling van assen voor voertuigen. Voor zijn ontwerp van een “elastische aandrijfas voor motorvoertuigen” verkreeg hij een patent. In de jaren ’50 waren kleine auto’s in opkomst en hij vatte het plan op zijn uitvinding in de automobielindustrie aan te bieden.

Op de Autosalon van Genève in 1956, te midden van een keur aan nieuwe auto’s, wilde Salzmann zijn asconstructie presenteren. Maar omdat een simpele as nauwelijks genoeg belangstelling zou wekken besloot hij zijn vinding in een kleine auto in te bouwen. Al in 1955 begon begon hij met de constructie van zijn eigen auto en hij maakte daarbij gebruik van het frame en de voorwielophanging van een Renault 4CV. Voor de aandrijving koos zijn ‘Ingenieursbureau für Fahrzeugbau, Solothurn” voor een boxermotor van de firma Condor. Deze 750 cc luchtgekoelde viertaktmotor met een vermogen van 22 pk en een drieversnellingsbak zou voldoende moeten zijn om Salzmanns kleine auto vooruit te krijgen. Het bijzondere was echter de geïntegreerde constructie van motor, aandrijving en verende achteras. En dat laatste was nu precies waar het Salzmann om ging: het tonen van zijn gepatenteerde uitvinding.

Het enige gebouwde exemplaar droeg de naam ‘Soletta 750’ en werd in 1956 op de automobieltentoonstellingen van Genève en Parijs gepresenteerd. Er was enige belangstelling van de zijde van vakgenoten en vanuit de auto-industrie en zijn bureau zou ettelijke honderden aanvragen hebben ontvangen. Maar uiteindelijk werd er geen enkele licentieovereenkomst getekend.

Polski

Szwajcarski inżynier Willi Ernst Salzmann początkowo zajmował się szeroko rozumianą konstrukcją osi pojazdów. Soją ideę „elastycznej osi pojazdów mechanicznych” opatentował w 1952 roku. W związku ze zbliżającą się erą samochodów kompaktowych w latach pięćdziesiątych XX wieku chciał spieniężyć swój pomysł, przedstawiając projekt osi przedstawicielom przemysłu motoryzacyjnego.

Podczas Salonu Samochodowego w Genewie w 1956 roku Salzmann dopiął swego i zaprezentował swój projekt osi. Ponieważ jednak sam podzespół nie wydawał się szczególnie atrakcyjnym eksponatem Salzmann zdecydował, że oś zamontuje w niewielkim samochodzie. I tak w 1955 roku zaczął konstruować własny samochód, używając do tego celu podwozia i przedniego zawieszenia pochodzących od Renaulta 4CV. Jako jednostki napędowej kierowana przez Salzmanna firma Ingenieurbureau für Fahrzeugbau z Solury wybrała silnik typu bokser firmy Condor. Był to czterosuwowy motor o pojemności 750 cm3 i mocy 22 KM wyposażony w trzybiegową skrzynię. Cechą szczególną chłodzonej powietrzem jednostki była konstrukcja wahacza silnika, który został umieszczony bezpośrednio nad tylną osią pojazdu.

Pojazd otrzymał nazwę „Soletta 750” i – nie licząc Genewy – był prezentowany również w Paryżu. Niektórzy eksperci i przedstawiciele branży motoryzacyjnej byli bardzo zainteresowani innowacją. Mówi się, że do biura Salzmanna wpłynęło wówczas kilkaset zapytań. Niestety, ostatecznie żadne z nich nie doprowadziło do zawarcia umowy licencyjnej.