other languages

日本人

1950年代、国際的なレースでの勝利は社会主義国とくに東ドイツの優れた達人たちにとって大きな夢の実現であった。しかしながらそのようなことは起こらなかった、たとえ膨大な努力がなされていたとしても。

1951年初頭、東ドイツ当局はレース専門チームを作り、その夢を実現するため行動を始めた。完成車”R1”は1952年ベルリンでのレースAVUSで優勝することでその方針が間違っていないことを証明した。その次の年、レース専門チームはアイゼナハでEMWの生産に加わり、夢実現のための行動は続いた。それ以来、競争力のある138馬力、最新の1.5L、６気筒のDOHCエンジンで、新しいシャシーと流線形の車体の新しいレーシングカーの開発に焦点が置かれた。EMWレースチームは、一度だけ世界選手権レース「ドイツグランプリ」に参戦し世界のエリートレーサーと争った。1954年5月16日アーサー・ローゼンハマーのナショナルレーシングシリーズのシーズンは「ライプツィヒ・シティ・レース」優勝で始まった。世界最高速度は、国際的に認められた10マイルの距離で、平均時速229.5kmが記録された。しかし彼らは成功しても休むことなく、次のシーズンが始まるまで、技術と空気力学を改善するために協力した。彼らはさらに4台のレーシングカーを完成させ、1955年のシーズンのスタート時使用に間に合わせた。

たとえそのレースの年が成功していたとしても、政治的事情でチームは1956年に終焉を迎えた。1956年9月23日に西ドイツの国民はデッサウサーキットでそれらのレーシングカーが最後に周回する様子を寂しい気持ちで見守ったのだった。

そのうちの一台はアイゼナハ世界自動車博物館で見ることが出来る。

Nederlands

In de jaren vijftig zou een sportieve overwinning in een hoog aangeschreven autosportevenement de droom hebben vervuld van menig belangrijk personage in het Oostblok, niet in de laatste plaats in de DDR. Maar dat wilde maar niet lukken, ondanks de grote moeite die men zicht troostte.

Al in 1951 begonnen de Oost-Duitse machthebbers aan de realisering van hun droom te werken toen zij een race-collectief in het leven riepen. Met een overwinning op de AVUS-ring in Berlijn in 1952 bewees de voor dit doel gebouwde R1 dat men op de goede weg was. Het jaar daarop werd het collectief ondergebracht bij EMW in Eisenach en werd het project vervolgd. Vanaf dat moment lag de focus op de ontwikkeling van een nieuwe raceauto met een moderne 1,5 liter zescilinder motor met bovenliggende nokkenas en een vermogen van 138 pk, waarmee men de concurrentie het hoofd kon bieden, een nieuw onderstel en een gestroomlijnde carrosserie. In 1953 kon het EMW race-collectief zich meten met de wereldelite tijdens de Grote Prijs van Duitsland, de enige wedstrijd voor het wereldkampioenschap waar men aan de start verscheen.  In 1954 opende Arthur Rosenhammer het nationale seizoen en behaalde op 16 mei op het circuit van Leipzig gelijk de eerste overwinning. Het jaar werd afgesloten toen op 3 december met een gemiddelde snelheid van 229,5 km/u het internationaal erkende record op de 10 mijl werd gevestigd. Tot aan het begin van het volgende seizoen hielden de technici van het collectief zich bezig met de verbetering van de techniek en de stroomlijn. Zij bouwden nog eens vier raceauto’s die keurig op tijd voor het seizoen 1955 klaar waren.

Alhoewel het racejaar succesvol verliep viel in 1956 toch het politieke doek voor wedstrijddeelname. Op 23 september 1956 konden de Oost-Duitse burgers weemoedig toekijken terwijl de raceauto’s hun laatste rondjes op het circuit van Dessau draaiden.

Een van de auto’s kan nog steeds in het ‘Automobile Welt’ museum in Eisenach bewonderd worden.

Polski

W latach pięćdziesiątych XX wieku zwycięstwo w wyścigu samochodowym o randze międzynarodowej było marzeniem najwyższych urzędników państwowych w krajach socjalistycznych, zwłaszcza NRD. Tak się jednak nie stało, mimo poczynionych ogromnych wysiłków.

Niemal zaraz po założeniu NRD, bo w 1951 roku, władze tego kraju rozpoczęły starania nad urzeczywistnieniem ich marzenia, organizując komórkę ds. wyścigów, która miała zająć się sportem samochodowym. Słuszność podjętej decyzji udowodnił w 1952 roku Kurt Straubel, kierowca rajdowy prowadząc samochód wyścigowy R1 w wyścigu na najstarszym w Europie odcinku autostrady (AVUS), znajdującym się w Berlinie. W kolejnym roku powołano do życia przyzakładowy zespół (Rennkollektiv) przy fabryce EMW w Eisenach. Od tego momentu skoncentrowano się na opracowaniu nowego samochodu wyścigowego z nowoczesnym, sześciocylindrowym silnikiem DOHC o pojemności 1,5 litra o mocy 138 koni mechanicznych, nowym podwoziem i usprawnionym nadwoziem. Przyfabryczny Rennkollektiv EMW rywalizował w Grand Prix Niemiec z elitą kierowców wyścigowych o mistrzostwo świata. 16 maja 1954 roku Arthur Rosenhammer otworzył sezon krajowych wyścigów zwycięstwem w Leipziger Stadtparkrennen. Pod koniec tego samego roku, 3 grudnia, ustanowiono światowy rekord prędkości na dystansie 10 mil, który pokonano ze średnią prędkością 229,5 km/h. Rennkollektiv nie spoczął jednak na laurach. Czas do następnego sezonu wykorzystali zespołowi mechanicy i konstruktorzy, którzy doskonaląc podzespoły i dopracowując aerodynamikę, przygotowali cztery dodatkowe samochody, aby mogły wystartować w sezonie w 1955 roku.

Mimo że rok wyścigów był udany, polityczny koniec zespołu Rennkollektiv nastąpił w 1956 roku. I tak 23 września 1956 roku obywatele NRD z łezką w oku przyglądali się, jak sportowe bolidy pokonują ostatnie okrążenia na torze w Dessau.

Jeden z samochodów można oglądać w muzeum motoryzacji, Automobile Welt Eisenach.