other languages

日本人

2016年にオートカルトはハントハウスカーをすでに扱っている。そしてそのストーリは同じ年に年間カタログに掲載されている。カメラマンのジョン・ロイ・ハントは1937年に作成された最初のバージョンによく似たの２番目の車両をデザインし1941年頃に完成させた。

最初のデザインと対照的に彼はより幅の広いトラックを選び、車輪をボディの外側になるようにした為、内部のスペースが多めに確保できた。このバージョンは２つのヘッドライトをボディのアルミパーツの上に取り付けることで生産を簡素化できた、加えてバンパーの取り付け、バックミラーの取り付け、サイドウィンドウの位置など多くの細かい所に変更を加えた。アルミボディの組み立てでは新しい方法を採用した、それはいくつかの小さなパーツを溶接するというものだった。また初代バージョンのラジエーターを採用しなかったことも注目された。これはジョン・ロイ・ハントがこの2代目モデルにマーキュリー V８エンジンを搭載したことと関係があったかどうかは定かではない。95馬力で2.5トン5.4メートルのバンを動かしたのである。

この時カメラマンがすでに移動式住宅を少量シリーズで製作することを考えていたのか、それとも人気に後押しされたのかは不明である。自分の分以外に最終的に何台製作したのかも不明である。そのことに関して残された記述は彼が少量生産に失敗したというものから、終戦までに50台近く作ったというものまで様々である。

Nederlands

Al in 2016 verscheen er in het autocult programma de Hunt House Car en het daarbij horende verhaal valt te lezen in het betreffende jaarboek. Na de oorspronkelijke versie uit 1937 bouwde cameraman John Roy Hunt in 1941 een tweede exemplaar.

In tegenstelling tot wat het geval was bij zijn eerste rijdende huis, waren de wielen niet meer binnen de carrosserie gehouden, waardoor met name de voorkant smaller werd. De beide koplampen werden bij deze versie in een aluminium behuizing gevat, wat ongetwijfeld de montage vereenvoudigd zal hebben. Ook andere kleinigheden werden veranderd, o.a. de bevestiging van de bumpers, de bevestiging van de spiegels en de plaats van de zijruiten. Ook met de bouw van de aluminium carrosserie sloeg hij nieuwe wegen in want het geheel bestond uit meerdere kleine panelen, die met hun vele lasnaden van grote invloed waren op het uiterlijk. Daarbij viel het ook op dat grille die de eerste versie nog kenmerkte nu verdwenen was. Of dat er mee te maken had dat John Roy Hurt in zijn tweede creatie een V8 motor van een Mercury uit 1939 had ingebouwd, is niet zeker. Hij had 95 pk tot zijn beschikking om de 5,4 meter (18 feet) lange camper voort te bewegen.

Of de cameraman op dat moment al zelf met het idee speelde zijn kampeerauto in kleine serie te gaan fabriceren, of dat het de grote belangstelling voor het model hem daartoe aanzette is niet bekend. Net zomin is het bekend hoeveel stuks hij uiteindelijk, naast zijn eigen exemplaar nog heeft gebouwd. De verhalen hierover lopen uiteen: volgens sommige bronnen zou de productie niet door zijn gegaan, volgens andere heeft hij tot aan het einde van oorlog bijna 50 stuks geproduceerd.

Polski

Już w 2016 roku samochód mieszkalny Hunta pojawił się w kolekcji pojazdów autocult, a jego historię można znaleźć w corocznym wydaniu naszej książeczki z tego samego roku. Oprócz modelu powstałego w 1937 roku hollywoodzki operator filmowy John Roy Hunt zaprojektował drugi, dość podobny pojazd, który ukończył około 1941 roku.

W przeciwieństwie do wcześniejszego projektu, w drugim samochodzie konstruktor powiększył rozstaw kół, co pozwoliło na umieszczenie kół bliżej zewnętrznych krawędzi nadwozia, aby uzyskać więcej miejsca we wnętrzu. Oprócz tego w nowszym modelu obudowy obydwu reflektorów dospawano do aluminiowej karoserii, co z pewnością uprościło produkcję auta. Dodatkowo wprowadzono również drobne zmiany, np. mocowanie zderzaka i lusterek czy rozmieszczenie bocznych szyb. Hunt, projektując aluminiową karoserię, najwyraźniej zmienił podejście, ponieważ tym razem całe nadwozie składało się z kilku blach, które ze sobą zespawano. Ponadto, co łatwo zauważyć, nowsza konstrukcja nie odziedziczyła po poprzedniej osłony chłodnicy, tzw. grilla. Ta decyzja mogła najprawdopodobniej mieć związek z faktem, że John Roy Hunt zainstalował w swojej udoskonalonej konstrukcji silnik Mercury V8 o mocy 95 KM. Tym sposobem jednostka ta napędzała dwuipółtonowy pojazd kempingowy o długości 5,4 m.

Nie wiadomo, czy sam kamerzysta wpadł wówczas na pomysł realizacji swojego domu na kółkach w krótkich seriach, czy też zachęciła go do tego duża popularność jego projektu. Nie wiadomo też, ile egzemplarzy swoich samochodów złożył hollywoodzki filmowiec. Mówi się o 50 pojazdach, które zbudował do końca drugiej wojny światowej.