other languages

日本人

2008年、写真家のジェフ  ボックはミシガン州フリントからアリゾナ州フェニックスに引越をした。その引越し先で、彼は古い木材小屋のなかにぼろぼろの車があるのに気づいた。それは近くで見てみると、1952年ビュイック  スーパー リヴィエールであることが判明した。そして偶然にも、彼は最高速度記録を追い求める内容の当時の長編映画を見て、彼の古いロードクルーザーを世界記録の車に復活させることを心に決めた。わずか2か月で、究極の高速レーシングカーが作成された。2009年8月にボンネビルの塩湖で開催された「スピードウィーク」イベントにちょうど間に合った。ジェフ　ボックはクラスXO / GCCに参加した、後輪の真上にあるアルミボディにもその大きな文字を書き入れた。スタークラスの不可解な指示があり、古い設計の燃焼エンジンが使われた。

ジェフ　ボックは彼のデビュー戦で正確に時速130.838マイルの記録的な速度を達成した。これは彼のクラスで新記録を樹立するのに十分なものだった。同じ年に、彼は彼自身の記録を時速134.054マイルに押し上げ、2010年に再び時速141.821マイルの記録を更新した。彼は2012年に4番目の記録として162.481に達し、同じ年に彼はナショナルズワールドファイナルでその記録を上回り、時速165.380 マイルが公式に確認された。彼の最終的な記録は2013年に時速165.735マイル 実に時速266.72キロでした。その最終速度記録の後、ジェフ　ボックが「爆弾ベティ」と呼んだ車はその義務を果たし、売りに出された。

2016年に、車は36,300 USドルでほかの人の手に渡った。

Nederlands

In 2008 verhuisde de fotograaf Jeff Bock van Flint, Michigan, naar Phoenix, Arizona. In zijn nieuwe woonplaats ontdekte hij in een oude houtzaagmolen een verwaarloosde auto, die zich bij nadere beschouwing tot een Buick Super Riviera uit 1952 ontpopte. Toevallig zag hij in dezelfde tijd ook een film waarin het om snelheidsduivels draaide en op dat moment besloot Jeff Bock de oude slee om te bouwen tot een wereld-snelheidsrecordwagen. In slechts twee maanden ontstond de ultieme ‘High-Speed’ renwagen, precies op tijd voor de ‘Speed Week’ van augustus 2009 op de Bonneville zoutvlakte. Jeff Bock startte in de klasse XO/GCC, wat hij dan ook in grote letters op de achterspatborden schilderde. De cryptische beschrijving van deze sterrenklasse duidde op verbrandingsmotoren met een verouderd ontwerp.

Bij zijn eerste poging behaalde Jeff Bock al een recordsnelheid van precies 130,838 mijl per uur. Daarmee werd hij meteen de beste in zijn klasse. In hetzelfde jaar schroefde hij zijn eigen record nog tot 134,054 mijl/u op en in 2010 verbeterde hij het opnieuw, nu met 141,821 mijl/u. Zijn vierde snelheidsrecord behaalde hij in 2012 met een gemeten snelheid van 162,481 mijl/u en nog datzelfde jaar overtrof hij zichzelf wederom bij de “National World Finals”, waar zijn snelheid van 165,380 m/uur officieel bevestigd werd. Nog eenmaal verbeterde hij zijn record toen hij in 2013 165,735 mijl/u reed, een snelheid van precies 266,72 km/u. Met deze snelheid had ‘Bombshell Betty’, zoals Jeff zijn gevaarte genoemd had, haar doel bereikt en kon ze verkocht worden.

In 2016 verwisselde Betty voor een bedrag van $ 36.300 van eigenaar.

Polski

W 2008 roku fotograf Jeff Bock przeprowadził się z Flint w stanie Michigan do Phoenix w Arizonie. W tartaku nieopodal nowego miejsca zamieszkania zauważył zniszczony samochód, który po bliższych oględzinach okazał się Buickiem Super Riviera z 1952 roku. Jako że odkrywca również przypadkowo obejrzał wówczas film na temat rekordów szybkości, to postanowił wskrzesić stary krążownik i przekształcić go w samochód do bicia rekordów. W ciągu zaledwie dwóch miesięcy powstał samochód wyścigowy. Pasjonat zdążył w samą porę, gdyż w sierpniu 2009 roku na słonym jeziorze w Bonneville odbywała się impreza Speed Week. Jeff Bock wystartował w klasie XO/GCC, której symbol wymalował na aluminiowej karoserii – tuż nad tylnymi kołami.

Pasjonat konstruktor w swoim debiutanckim wyścigu ustanowił rekord prędkości – 130,838 mil na godzinę. To wystarczyło, aby zająć pierwsze miejsce na podium w swojej klasie. W tym samym roku pobił swój własny rekord wynoszący 134,054 mph, a w 2010 roku poprawił go ponownie, uzyskując 141,821 mph. Swój czwarty rekord osiągnął w 2012 roku wynikiem 162,481 mph i w tym samym roku ponownie pobił ten wynik, jadąc z prędkością 165,380 mil na godzinę. Ostatnie ustanowienie rekordu Bocka miało miejsce w 2013 roku, kiedy to pomknął z prędkością 165,735 mph (266,72 km/h). Po swoim tym wyczynie Bombshell Betty (w wolnym tłumaczeniu „Bombowa Betty”) – jak nazwał swój pojazd Jeff Bock – została na wystawiona sprzedaż.

W 2016 roku samochód zmienił właściciela, który zapłacił za bolid 36 300 dolarów.